ปรารถนาในความมืด

ฝนโปรยปรายลงมาจนถนนทั่วทุกสายเปียกชุ่ม นายเอกที่บาดเจ็บและเหนื่อยล้า เดินข้ามผ่านเงาของซอยที่มืดมน พยายามหนีให้พ้นเงื้อมมือของผู้ไล่ล่า เมื่อสายฝนเริ่มกลายเป็นเหมือนม่านบังตา เขามองเห็นแสงไฟอ่อนๆ จากบ้านหลังหนึ่ง ด้วยความสิ้นหวัง เขาตัดสินใจเคาะประตู

พระเอกหยุดจากการอ่านหนังสือ เปิดประตูและพบกับนายเอกที่ยืนตัวสั่นและเปียกปอน สายตาของเขาพบร่างในชุดเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง และเลือดที่ไหลกระเซ็นเต็มใบหน้า "นายต้องการความช่วยเหลือ" พระเอกสังเกตได้ทันที เขาจูงมือนายเอกเข้ามาในบ้านโดยไม่ลังเล

เมื่อทั้งสองนั่งลงในห้องนั่งเล่น ข้างไฟที่เริ่มให้ความอบอุ่น พระเอกมองหน้านายเอกที่ยังคงอึดอัดใจ "นายหนีจากอะไรมา? เกิดอะไรขึ้น?"

"ฉัน...ไม่สามารถบอกได้ทั้งหมดในตอนนี้" นายเอกตอบ เสียงสั่นเครือ "มีคนตามล่าฉัน ฉันไม่ปลอดภัย"

พระเอกนั่งฟังอย่างตั้งใจ แม้ในใจจะเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่เขาตัดสินใจจะค่อยๆ เรียนรู้และเข้าใจเหตุผลในอนาคต "ไม่ต้องห่วง นายปลอดภัยที่นี่" เขาพูดเบา ๆ แต่ได้ยินคำพูดชัดเจน

วันเวลาผ่านไป นายเอกค่อย ๆ ฟื้นตัว แต่ความขัดแย้งระหว่างพวกเขาก็ยังไม่จางหาย พระเอกไม่สามารถต้านความสงสัยที่มีในใจ เขายังคงพยายามหาคำตอบ แต่ในขณะเดียวกัน ความห่วงใยของเขาก็เติบโตขึ้นเป็นบางสิ่งบางอย่างที่มากกว่าความอยากรู้อยากเห็น

ในคืนหนึ่ง เมื่อพระเอกได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอก เขารีบปิดไฟและดึงนายเอกให้หลบอยู่ในเงามืด ขณะที่เสียงฝีเท้าดังเข้าใกล้ พระเอกกระซิบเบา ๆ "เราต้องระวังมากกว่านี้ นายยังไม่ปลอดภัย"

นายเอกมองพระเอกด้วยความประทับใจ ทั้งที่ยังไม่ไว้ใจใครได้เต็มที่ แต่ความอุ่นใจที่ได้จากความห่วงใยนี้เหมือนจะช่วยให้รู้สึกปลอดภัย 

ติดตามเนื้อเรื่องต่อไปว่าจะนายเอกจะเป็นอย่างไรหลังจากนี้ ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ